Het beetje realistische werk van Greetje

DE KNIPE De statige, kleurrijk gerokte Afrikaanse vrouwen pronken op een plank boven de atelierdeur. Het waren haar eerste beelden en het begin van een van haar heerlijke hobby’s: wroeten in de klei en dan er iets leuks van maken. De keramiekbeelden en objecten van Greetje Aardema vinden gretig aftrek.

In de gezellige woonkamer van Greetje en haar man Douwe staat het vol prachtige beelden. Meerdere interpretaties van ‘horen-zien-zwijgen’ bijvoorbeeld, altijd in de vorm van drie meisjes. “Dêr ha ik in bepaalde herinnering by”, wijst ze naar het beeldengroepje op de kast. “Dy hie ik foar mem makke, sy hie trije dochters. No’t se overleden is, stean se wer by my.”

De dikke dame, die doorgaans op de grond staat, mag even op de salontafel. Mooi geproportioneerd, een lief gezichtje en realistische ogen; de ene keer lukt dat beter dan de andere keer, zegt Greetje. “Dat hat te krijen mei de anatomy, moatst de lingte fan earmen en rêch goed ha. En de ynsnedes dytst makkest, moat goed wêze sadat alles goed funk- sjonearret.”

Gegrepen door klei

Zo’n vijftien jaar geleden werd Greetje (73) gegrepen door de prachtige vormen die uit klei gemaakt kunnen worden. “Tidens in fergadering sei ien: moatst sjen wat ik makke ha.” De vrouw, die later een van Greetje haar kleivriendinnen werd, liet het keramiekwerk zien dat ze tijdens een cursus gemaakt had. “Doe ha ik frege oft ik ek nei dy kursus koe. De earste pear kear moast ik sa’n donkere Afrikaanske frou meitsje, dat hie ik blykber goed genôch dien, dat ik mocht meidwaan oan dy kursus.” 

Langzaam maar zeker leerde ze meer. “Us kursusliedster Margreet joech ûnfoarstelber goed les.” Toen Margreet stopte, ging een groep cursisten verder; zo ontstond wat Greetje noemt ‘haar kleivriendinnen’. Elke week komen ze bij elkaar in het atelier van Corry Storm in Beetsterzwaag. De vriendinnen maken zeer divers werk, hebben elk ook hun eigen stijl. Greetje omschrijft haar stijl als een beetje realistisch. Ze maakt vooral mensfiguren, maar daarnaast ook bijvoorbeeld puntige insectenhoeden, paddenstoelen, beesten, bloemen, walvissen en tulpenvazen.

Rode koelkast

De grote rode koelkast zonder motor in haar atelier aan de Meyerweg 75 dient als voorraadkast voor glazuren. “En hjir ha ik de poederglazuren dy’t ik sels ming mei tylose”, wijst Greetje op de la onder de tafel die vol staat met materialen en roodgemutste paddenstoelen. Uit de kast haalt ze een dikke vierkante raku-gestookte onderzetter. Op de grote tafel staat het muizenhuis. “Ik hie mei de lytsbern mûskes makke, dy krije dêr in plakje yn.” 

Op een rieten stoel zit Koos. “Dat wie myn buorman yn Rottevalle. Mar hy liket sprekkend op ús lytssoan.” Inspiratie haalt ze van overal en nergens. “Ik sjoch ek wolris op Pinterest en sla dan wat op as ‘nog te maken’. Of de bern freegje my wat te meitsjen. Us lytsdochter hat alris frege om in poes mei in stik sturt der ôf. Dat is uit het leven gegrepen.”

Creatief

Creatief is Greetje al zo lang ze zich kan herinneren. “Beppe wie dat ek, dêr gie ik altyd graach hinne, se hie fan dy aparte dingen. En ús heit wûn prizen mei etalearjen.” Greetje schilderde, verfde wol met ui en rode biet, naaide haar eigen kleding en hielp vroeger op de lagere school van haar kinderen bij de keuzecursus. Naast kleien is tuinieren haar grootste hobby. “Wy hienen yn Rottevalle in tún fan 35 are en dêr hie ik myn bylden ek allegear yn. We ha wol tweintich jier yn juny iepen tún hân.” 

Ze heeft tot haar 63e gewerkt, de laatste veertig jaar bij de receptie van ziekenhuis Nij Smellinghe. “Yn it sikehûs makke ik ek altyd fan alles foar Sinteklaas en Kryst. Ik ha der mei folle plesier wurke. Mar it kreative dêrneist wie hiel belangryk foar my.” Keramiek maken is een dure hobby. “En dêrom ferkeapje ik in protte.” Vanuit haar atelier aan de Meyerweg of op markten en exposities.