Net als in 2020 zette de coronacrisis paasmaandag een streep door de Wielerronde van Ureterp, traditioneel het eerste noordelijke criterium van het jaar. Een teleurstelling voor organisatie én renners. En dat in een tijd dat de wielerkalender sowieso al leger werd. “We moeten het samen oplossen, waarbij de renners ook eens goed naar zichzelf moeten kijken.”
Paul Veldhuis (40) maakte op tweede paasdag toch een rondje over het parcours. “Wielerronde of niet, ik wilde natuurlijk wel even fietsen. En dan pak je ook het gebruikelijke rondje mee. Maar het voelde heel gek”, aldus de in Ureterp wonende amateurrenner van Team Muta. “Normaal is zo’n rondje prachtig, met veel publiek langs de kant en volle bak in de wedstrijd. Ja, dat missen we als wielrenners enorm.”
Bij leeftijdsgenoot Johannes Boersma was er ook leegte en weemoed toen hij maandag uit bed stapte. “De afgelopen jaren was je op tijd wakker, ging je aan de slag om de laatste puntjes op de i te zetten en vervolgens was het de hele dag koers. Altijd druk, maar ook genieten”, vertelt de penningmeester van de organisatie. “Het voelde de afgelopen maanden heel raar om niet met alle voorbereidingen in de weer te zijn.”
Sponsors
In november vreesde de stichting al dat er voor een tweede jaar op rij geen ronde georganiseerd kon worden. Boersma: “We hebben toen ook direct al besloten dat we ons gebruikelijke rondje langs sponsors, of potentiële sponsors, niet zouden maken. Kalm aan en eind 2021 maar weer eens kijken hoe alles ervoor staat.”
Het is afwachten of alle bedrijven, die in de loop der jaren hun naam aan de wedstrijd verbonden, bij een volgende editie het geld wel kunnen missen of dat ze überhaupt nog bestaan. Daar is Boersma zich terdege van bewust. “Wij hebben een grote groep heel trouwe sponsors, veelal plaatselijk natuurlijk, maar wij begrijpen ook dat veel bedrijven het lastig hebben. Onze wedstrijd sponsoren is vooral een kwestie van gunnen, je kunt heel lastig zeggen of een bedrijf er ook iets tastbaars voor terugkrijgt.“
Ondertussen proeft Boersma ook wel een beetje berusting. “Normaal zijn we al een paar maanden van tevoren aan het vergaderen in het café en dan drink je na afloop even een biertje met wat mensen en praat je over zaken. Dan begint het al wat te leven en als we vervolgens de aankondigingsborden ophangen, dan komt het echt los. We weten al een tijdje dat dit er niet in zit.”